کوپلینگ دنده ای جزء متداولترین نوع کوپلینگ هاست که در آن ها از درگیری دنده پوسته و هاب برای انتقال گشتاور بین محرک و متحرک استفاده می شود. قسمتهای اصلی کوپلینگ دنده ای در شکل زیر نشان داده شده است:
|
 |
بایستی دقت نمود که طراحی کوپلینگ دنده ای در شرکتهای مختلف تولید کننده متفاوت است. برای مثال برخی تولید کنندگان از واشر بین دو رینگ استفاده می کنند و برخی دیگر واشر به کار نمی برند. همچنین به جای واشر فنری میتوان از پیچهای واشر دار استفاده نمود. عمدتاً محل قرارگیری اورینگ در کوپلینگ های دنده ای مشابه با شکل فوق است. شایان ذکر است برخی دیگر از سازندگان مانند ماینا (Maina) دارای طراحی متفاوتی برای محل اورینگ نیز هستند. اورینگ در فلنجی تعبیه شده و این فلنج به انتهای پوسته کوپلینگ با پیچ متصل می شود که در شکل نشان داده شده است.
بیشتر انواع کوپلینگ های دنده ای دارای دو عدد پوسته (sleeve) در دو طرف کوپلینگ هستند. اما برخی از سازندگان دارای طراحی متفاوتی هستند. کوپلینگ دندهای طراحی شده توسط آنها دارای یک عدد پوسته است که دو انتهای آن دنده داشته و دو عدد هاب درون این پوسته قرار میگیرد. بالطبع در این نوع طراحی نیازی به پیچ برای نصب کوپلینگ نمی باشد. اما این نوع طراحی محدودیتهایی نیز دارد از جمله اینکه نمیتوان در جاهایی که فاصله بین دو انتهای شافت (DBSE) زیاد است از آنها استفاده نمود و همچنین عموماً ناهمراستایی کمتری را نیز تحمل میکنند. نمایی از این نوع کوپلینگ دندهای در شکل زیر نشان داده شده است.
